Καλέ μου τουρίστα καλώς ήρθες!
Aψήφησες τη κρίση κι έρχεσαι να ζήσεις το μύθο σου στη παραμυθένια χώρα μου. Στην Ελλάδα της Ιστορίας που έμαθες στο σχολείο σου, των πανέμορφων εικόνων που είδες στην οθόνη σου, των εμπειριών που άκουσες απ΄τους φίλους σου. Ερχεσαι κι εσύ κουρασμένος αλλά με καλή διάθεση και βέβαιος ότι θα περάσεις καλά!
Το όνειρο ξεκινάει με την άφιξη σου στο Εlvel (μία λέξη) όπου πραγματικά νομίζεις ότι μόλις προσγειώθηκες στη Φρανκφούρτη!! Καθαριότητα,οργάνωση,ευγένεια κι όπως στη χώρα σου όταν διασχίζεις τον δρόμο σταματάνε αμέσως τα αυτοκίνητα να περάσεις!!
Ο συγκεκριμένος μύθος θα σου διαλυθεί στον πρώτο δρόμο που θα θελήσεις να διασχίσεις ως πεζός σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της χώρας όπου στη καλύτερη περίπτωση θα ακούσεις τον εκκωφαντικό ήχο της κόρνας του αυτοκινήτου που έρχεται κατά πάνω σου, όπως και τη λέξη "malaka" και στη χειρότερη θα σε μεταφέρουν οριζοντίως στη πατρίδα σου για αιώνια ανάπαυση..
Μπαίνεις στο ταξί μόνος σου και δηλώνεις τον προορισμό σου. Αυτό, εσύ ακόμα δεν το ξέρεις, αλλά δεν θα σου ξανασυμβεί. Την επόμενη φορά που θα χρειαστείς ταξί θα κάνεις και γνωριμίες με τον τοπικό πληθυσμό στριμωγμένος στην μέση του πίσω καθίσματος μεταξύ του Γιαννάκη που τρώει το τοστάκι του, της μαμάς του που εναποθέτει ανακουφισμένη τις τσάντες απ΄τα ψώνια επάνω σου και του μπαμπά που κάθεται μπροστά κι απολαμβάνει το τσιγαράκι του με τον οδηγό αδιαφορώντας αν σ΄ενοχλεί σε τόσο κλειστό χώρο.
Τίποτα δεν σε πτοεί, είσαι αποφασισμένος να περάσεις καλά και φτάνεις στο λιμάνι του Πειραιά να πάρεις το πλοίο για το νησί των ονείρων σου. Στη σκάλα ανόδου αναρωτιέσαι γιατί τόσοι άνθρωποι σε σπρώχνουν από πίσω αφού οι θέσεις είναι αριθμημένες και το καράβι δεν θα φύγει αν δεν έχουν μπεί όλοι οι επιβάτες μέσα. Αυτή η λογική θα σε φάει. Ανεβαίνεις και θαυμάζεις το πλοίο. Ψάχνεις τη θέση σου και μισή ώρα μετά τη βρίσκεις. Δυστυχώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι κάθονται σ΄αυτή. Τους δείχνεις το εισητήριο σου με το νούμερο αλλά η φράση "heston more ton malaka" δεν σου λέει τίποτα και οι άνθρωποι που τη λένε δεν φαίνεται να καταλαβαίνουν κάποια ξένη γλώσσα.
Αυτή τη λέξη την ξανακούς. Κοιτάς γύρω σου μήπως βρείς άλλη θέση και βλέπεις τσάντες και βαλίτσες να κάθονται αναπαυτικά πάνω στα καθίσματα, κάποιοι άνθρωποι να ρωτάνε αν μπορούν να κάτσουν κι αυτοί που κάθονται να κουνάνε το κεφάλι προς τα πάνω κι οι άλλοι να φεύγουν! Δεν καταλαβαίνεις τι συμβαίνει και καταλήγεις στη πλαστική καρέκλα του καταστρώματος.
Εφτασες στο νησί!! Η ομορφιά του σου ξαναφτιάχνει την διάθεση. Στη πανσιον που έκλεισες απ΄το ιντερνετ σε υποδέχεται ένας κύριος που δεν φαίνεται καθόλου ευτυχισμένος που έπρεπε να ξυπνήσει τόσο πρωί για να υποδεχθεί εσένα. Αμίλητος παίρνει το διαβατήριο σου και σου δίνει το κλειδί.Ρωτάς ευγενικά αν μπορείς να έχεις ένα καφέ για να πάρεις την απάντηση: This is rooms to let..no Hilton, coffee out! Η εικόνα του φιλόξενου, χαμογελαστού και χαρούμενου Ελληνα αρχίζει να σου φαίνεται ένας μύθος που δεν θα ζήσεις άμεσα. Κουβαλάς τη βαλίτσα σου μέχρι τον τρίτο όροφο απ΄τις σκάλες γιατί ασανσέρ δεν υπάρχει κι ανοίγεις τη πόρτα. Στο μικροσκοπικό μπαλκονάκι αναρωτιέσαι πού είναι εκείνη η θέα που έβλεπες στην οθόνη σου μιά κι αυτό που βλέπεις τώρα είναι μια μικρή μακρινή λωρίδα θάλασσας ανάμεσα στις ταράτσες των απέναντι σπιτιών.
Δεν πειράζει, βγαίνεις για βόλτα και καφέ! Το μέρος είναι πανέμορφο, άσπρα σπιτάκια, καταγάλανη θάλασσα, μικρά εστιατόρια και πολλές καφετέριες. Αισθάνεσαι μιά χαρά, τι κι αν το δωμάτιο δεν είναι όπως το περίμενες, σε αποζημιώνει το τοπίο. Διαλέγεις τη καφετέρια με την ωραιότερη θέα και παραγγέλνεις καφέ. Oταν είναι η ώρα να πληρώσεις νομίζεις ότι έχει γίνει λάθος κι εξηγείς στον ανέκφραστο σερβιτόρο ότι ένα καφέ ήπιες όχι ένα μπουκάλι ουίσκυ με τα παρελκόμενα. Αυτός αμίλητος σου δείχνει τον κατάλογο κι εκεί βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου το ποσόν των 6,50 ευρώ ν΄αντιστοιχεί στη λέξη "καπουτσίνο"! Σου εύχομαι να είναι κι η τελευταία εκτός αν μας ξανάρθεις του χρόνου.
Το μπάνιο στη θάλασσα είναι η καλύτερη στιγμή των διακοπών σου μέχρι τώρα. Τα νερά καθαρά, οι ομπρέλες σε λογικές τιμές σε σχέση με τη πατρίδα σου, το μπαρ της παραλίας βάζει ωραία μουσική. Μαζεύεις όσο μπορείς τα κρυμμένα στην άμμο αποτσίγαρα, αυτός ο λαός καπνίζει πολύ.
Δεν πεινάς ακόμα αλλά δεν βλέπεις την ώρα να πάς σ΄εκείνο το ταβερνάκι που είδες με τα χταπόδια να κρέμονται ανάποδα. Αφού το φωτογραφίσεις βρίσκεις με δυσκολία ένα τραπέζι για έναν. Κάθεσαι και περιμένεις.
Και περιμένεις...
Κι ακόμα περιμένεις...
Κάνεις νοήματα αλλά κανείς δε σου δίνει σημασία κι αν δεν είχα επέμβει ακόμα εκεί θα ήσουνα. Οταν έρχεται επιτέλους ο σερβιτόρος, κάπως θυμωμένος που τον απασχολείς, του δίνεις τη παραγγελία σου που είναι one greek salad and a beer για να πάρεις το σχόλιο : Only one salad??? Siga mi xodeftis re gyfto!
Αισθάνεσαι άσχημα που δεν μπορείς να φάς τιποτ'άλλο μ΄αυτή τη ζέστη σε αντίθεση με τα διπλανά τραπέζια που είναι γεμάτα με παντός είδους φαγητά αλλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς.Εξ΄άλλου τα λεφτά σου είναι μετρημένα. Αυτή η λέξη malakas που άκουσες απ΄τη πρώτη μέρα επαναλαμβάνεται και κατέληξες ότι μάλλον πρόκειται περί δημοφιλούς χαιρετισμού γιατί έτσι αποκαλούνται μεταξύ τους αυτοί που τρώνε δίπλα σου.
Κι όταν ζήσεις πολλές τέτοιες περίεργες για σένα καταστάσεις κι έρθει η ώρα να φύγεις προσπάθησε να μείνουν στο μυαλό σου τα μαγικά ηλιοβασιλέματα,το γαλάζιο της θάλασσας,κάποιες κολώνες που είχαν κάτι να σου πούν από παλιά και κάποια χαμόγελα που είμαι σίγουρη ότι τελικά σου χαρίσαμε.
Κι αν ποτέ ξανάρθεις, άνοιξε και κανένα λεξικό..το malakas δεν είναι καλή λέξη.
