"Οποιος τολμησει..."

Οποιος τολμησει ας με ριξει..
Οποιος τολμησει ας μιλησει..

Εσυ το ειπες στους βουλευτες σου αλλα αυτοι μεσω των δικων τους μας το λενε χρονια τωρα..οποιος τολμησει!!



Aπο εμας κανείς φιλε,μην ανησυχεις.
Οι επαναστατες μας τελειωσαν.
Οι εκδρομεις της γενιας του 60 και του 70 που θα' πρεπε να φοβασαι περισσοτερο παραμενουν εκκρεμεις, ενιοτε και με συμπεριφορες ανατροπης αλλα στο απολυτο βουβο κενο που λεει και το τραγουδακι του Νιονιου.
Βολευτηκανε, ειτε καπου στο συστημα σου ή κι εξω απ'αυτο.
Κλειστηκανε, εγκλωβισμενοι στην αιγλη των αγωνων τους κι επαναλαμβανουν με ξιπασια στα παιδια τους το ποσο αξιοι υπηρξαν.

Κι αν καμια φορα αυτη η διαθεση ανατροπης κανει το λαθος και ξαναβγει, φροντιζουν οι δικοι σου να της θυμισουν "οποιος τολμησει..."
Κανεις, κοιμησου ησυχος.
Ο Παναγουλης πεθανε κι απο τοτε οι αληθινοι πολιτικοι,oι οραματιστες λες κι ορκιστηκαν να μη ξαναγεννηθουν. Καθε γενια και εποχη απ'την αρχαιοτητα μεχρι τοτε ειχε τον δικο της Αλεκο. Η τωρινη δεν εχει κανεναν,γι'αυτο μη φοβασαι.

Διεκπεραιωση,χειρισμος,διαχειρηση ποτε πια οραμα,ηθος.Κι εσυ αγγαρεια κανεις, ποινη για την ιστορια του ονοματος σου μεχρι να μεγαλωσει ο γυιος σου να παρει τη δουλεια.
Τι ονειρα να ειχες αληθεια? Μα αν τα δικα μας δεν τα υπερασπιστηκαμε οσο επρεπε δεν φταις μονο εσυ.
Για τον εαυτο μας του "σημερα" ψηφιζουμε οχι για το συνολο του "αυριο". Οσους πιο πολλους λοιπον βολεψεις τοσο περισσοτεροι θα βγαινουν με το δαχτυλο σηκωμενο να μας λενε "Οποιος τολμησει..."

Να σου πω ποτε σου θυμωσα πιο πολυ? Οταν καποτε η 14χρονη τοτε κορη μου,μού ειπε:
Αντι να στενοχωριεσαι γιατι δε λαδωνεις κι εσυ να παρεις μια δουλεια?
Για να σε κοιταω παντα στα ματια, της ειπα.
Μα εγω δε θελω να με κοιτας στα ματια, να μου γελας θελω..

X e b l o g a r i s m a

Εχει ηδη αναρτηθει απο πολλα blogs και μπραβο σε ολα τα παιδια που ειχαν την πρωτοβουλια να οργανωσουν αυτη την συναντηση.

Το Σαββατο λοιπον 27 Σεπτεμβρη,στις 17.30,στον "Πετρο" στην οδο Πλαταιων στο Κεραμεικο θα γινει συγκεντρωση βιβλιων και ειδων παιδικης χρησης για τις γυναικειες φυλακες Θηβας οπου ζουν πολλα βρεφη και μικρα παιδια με τις φυλακισμενες μητερες τους. Σκοπος η δημιουργια μιας βιβλιοθηκης για τις γυναικες αυτες.

Για περισσοτερες λεπτομερειες στο xeblogarisma.blogspot.com
Ενα βιβλιο μπορει να κανει τη ψυχη και το μυαλο να πεταξουν εξω απ'τα καγκελα.
Αν μπορειτε, αξιζει τον κοπο να ερθετε.
Αν οχι, στο παραπανω blog θα σας πουν πώς μπορειτε να στειλετε οτι θελετε.

Lara Fabian - La Différence

Aυριο αν δεν βρεχει θα παω στο Ηρωδειο.
Lara Fabian και Μαριος Φραγκουλης (τον τελευταιο τον βλεπω σαν αναγκαιο κακο).
Η Fabian εχει ενα θεατρικο τροπο ερμηνειας σε συνδυασμο με μια θεϊκη φωνη. Πολλοι θεωρουν οτι ειναι λιγο γλυκαναλατη αλλοι οτι στριγγλιζει αλλα οι περισσοτεροι οτι ειναι μια απ'τις καλυτερες τραγουδιστριες της εποχης μας.
Αν σας αρεσει κι ο Φραγκουλης ακομα καλυτερα, αν οχι οπως εμενα, αξιζει να τον υποστειτε γιατι η Fabian θα σας αποζημιωσει!

Ακουσα οτι θα κατεβει απ'τη Θεσσαλονικη ο συλλογος "Λευτερια στη Ροζιτα"!

O εχθρος μεσα μου

Οι Αμερικανοι μετα τον πολεμο στο Βιετναμ, βρηκαν εναν αμεσο και αποτελεσματικο τροπο ν'απαλλαξουν -κατα καποιο τροπο- τον λαο τους απ'τις ενοχες. Τον κινηματογραφο, που εδωσε στο θεμα μερικες απ'τις καλυτερες ταινιες τους.

Η Αλγερια μπορει σχηματικα να θεωρηθει το Βιετναμ της Γαλλιας. Κι αυτο γιατι ενω ηταν γαλλικη αποικια απ'τον 19ο αιωνα, το 1959 οι Αλγερινοι ξεκινησαν τον πολεμο ανεξαρτησιας τους ο οποιος τελειωσε νικηφορα το 1962. Οι Γαλλοι αντισταθηκαν στελνοντας 2 εκατομμυρια στρατιωτες, οχι επαγγελματιες αλλα παιδια που εκαναν τη θητεια τους, για να κρατησουν την χωρα υπο την κατοχη τους, λογω του τεραστιου πλουτου φυσικων πορων ενεργειας που διαθετει.Αντιθετα εδωσαν αναιμακτα την ανεξαρτησια στο Μαροκο και την Τυνησια. Ενα μερος των Αλγερινων πολεμησαν υπερ τους κι οταν ο πολεμος τελειωσε εγκατασταθηκαν στην Γαλλια θεωρουμενοι σαφως προδοτες για τη χωρα τους.
Οι απωλειες τεραστιες κι απ'τις δυο πλευρες.

Η ταινια "Ο Εχθρος μεσα μου" του Florent-Emilio Siri,ειναι η πρωτη γαλλικη που αναφερεται στον πολεμο αυτο,τον οποιο μεχρι το 1999 η επισημη Γαλλια δεν αναγνωριζε καν ως πολεμο αλλα ως "διαφυλαξη της ταξης".
Ειναι η ιστορια μιας διμοιριας κατω απο τη διοικηση ενος ιδεολογου ρομαντικου λοχαγου κι ενος σκληρου και δοκιμασμενο στους πολεμους λοχια. Στη διμοιρια πολεμουν και δυο αλγερινοι στρατιωτες οι οποιοι παλευουν με τις ενοχες τους γιατι δεν ειναι απ'την αλλη πλευρα.
Σαφως βασιζεται στα αμερικανικα προτυπα μη αποφευγοντας στο τελος και καποια συγκινησιακα κρεσεντα που θα μπορουσαν και να λειπουν. Ειναι ομως πολυ καθαρα δοσμενη η αληθεια οτι ακομα κι αν νικησεις τον εξωτερικο εχθρο, ο εχθρος μεσα σου ειναι ανικητος οπως και το ποσο ευκολο ειναι να συνυπαρχει το "ανθρωπινο" και το "απανθρωπο" μεσα μας.
Ειναι επισης μια παραδοχη οτι οι Γαλλοι στρατιωτες εκαναν φοβερα εγκληματα σ'αυτον τον πολεμο και δεν ηταν απλα οι εγγυητες της ευημεριας των Αλγερινων οπως ηθελε να τους παρουσιαζει η επισημη προπαγανδα του Ντε Γκωλ και τα μεσα ενημερωσης. Ισως και μια απαντηση σ'αυτους που το πιστευουν ακομα και τωρα (και δεν ειναι λιγοι)για να καταλαβουν οτι το ιδιο δικαιωμα που ειχαν αυτοι ν'αντισταθουν στους Γερμανους το εχουν ολοι. Μονο που η συναισθηματικη φορτιση για το θεμα στη Γαλλια ειναι εντονη κυριως απ'τη πλευρα των νεων μεταναστων.Η ιστορια ειναι ακομα προσφατη,πολλοι εχουν παππουδες που σκοτωθηκαν σ'αυτο τον πολεμο, τα μιση ακομα ολοζωντανα,οι συνεπειες γνωστες.
Δεν ειναι κινηματογραφικα μια μεγαλη ταινια αν και οι βασικοι ηθοποιοι ειναι πολυ καλοι. Αξιζει ομως να τη δει κανεις εστω και σαν ντοκιμαντερ γιατι η αναπαρασταση των γεγονοτων ειναι αληθινη και η σκηνοθεσια κοφτη και αμεση.
Δεν θα σας πω λεπτομερειες της ιστοριας για οσους θελετε να τη δειτε. Υπαρχει ομως μια εκπληκτικη σκηνη οταν συλλαμβανουν εναν Αλγερινο της αντιστασης κι ερχεται αντιμετωπος με τον συμπατριωτη του που πολεμαει υπερ των Γαλλων.
Ρωταει λοιπον τον κρατουμενο ο στρατιωτης "Γιατι πολεμας με τους ανταρτες?"
Αυτος παιρνει ενα αφιλτρο τσιγαρο, το αναβει κι απ'τις δυο πλευρες και του απανταει:
"Απ'τη μια πλευρα ειναι ο γαλλικος στρατος, απ'την αλλη ο αλγερινος. Απ'οποια και να εισαι θα καεις"

Dear pen-pal...

Tην εποχη που μαθαινα Αγγλικα δεν ειχε καθε παιδι ενα laptop στο γραφειο του.
Για να εξασκηθουμε λοιπον στον γραπτο λογο, το σχολειο προτεινε να βρουμε ενα παιδι της ηλικιας μας απο οποιαδηποτε χωρα του κοσμου και ν'αλληλογραφουμε.
Μετα απο σχετικο ψαξιμο, ειχα βρει ενα κοριτσακι στις Φιλιππινες κι ενα αγορι στη Σουηδια.
Η αγωνια μεχρι να μου απαντησουν δεν περιγραφεται οπως και η χαρα οταν ειδα το πρωτο φακελλο με το περιεργο γραμματοσημο!
Εγραφα και στους δυο σχεδον καθε βδομαδα. Στην αρχη τα τυπικα και πολυ γρηγορα ειχαν γινει οι προσωπικοι μου εξομολογητες! Ο,τι με πληγωνε,με θυμωνε ή μου εδινε χαρα ηταν οι πρωτοι που το μαθαιναν! Το ιδιο κι εκεινοι. Η αληθεια ειναι οτι μερικες φορες μεχρι να ερθει η απαντηση ειχα ξεχασει το προβλημα αλλα αυτο δεν ειχε καμια σημασια. Τα λαθη στη γλωσσα εννοειται ηταν απειρα αλλα ποιος νοιαζοταν.

Θυμαμαι ακομα πώς περιμενα τον ταχυδρομο, τη χαρα και την αγωνια να δω τι λεει το γραμμα οπως και την απογοητευση οταν αργουσε.

Καποια στιγμη η Φιλιππινεζουλα φιλη μου σταματησε να μου γραφει. Της εγραφα,της ξαναγραφα..τιποτα. Το τελευταιο μαλιστα γραμμα μου ηταν ολο θυμο και παραπονο.
Ενα χρονο μετα, πηρα ενα γραμμα απ'την αδελφη της στο οποιο μου εξηγουσε οτι η Kim ειχε πνιγει στις τελευταιες πλημμυρες μαζι με δυο αλλα αφελφια της. Τοτε βεβαια δεν εβλεπα ειδησεις για να το ξερω και ν'ανησυχησω. Μου ελεγε επισης οτι δεν θα ηθελε να την θυμαμαι με θυμο αλλα με αγαπη.
Δεν ξερω ποσο εκλαψα γι'αυτο το κοριτσακι, μολις 14 χρονων.

Ο Σουηδος ειχε καλυτερη τυχη. Μια μερα μου ανακοινωσε οτι ερχεται στην Αθηνα να με γνωρισει και ζητουσε να τον φιλοξενησω. Που ν'ακουσουν τοτε οι γονεις μου για φιλοξενια αγοριου με δυο κοριτσια στο σπιτι!! Βρηκα χιλιες χαζες δικαιολογιες για να τον αποφυγω αλλα αυτος δεν καταλαβαινε τιποτα. Μου εστειλε και μια φωτογραφια του για να τον αναγνωρισω στο αεροδρομιο. Τραγικο λαθος. Γιατι ενω εγω τοσα χρονια φανταζομουν τον ψηλο,ξανθο,γαλανοματη Σουηδο αυτος ηταν ιδιος,μα ολοϊδιος,ο Δημητρης Πιατας!! Γι'αυτο τον λογο του ειχαν δωσει το ρολο του Ζορμπα σε μια σχολικη παρασταση απ'οπου και η περηφανη φωτογραφια. Εκτοτε αγνοειται η τυχη του.

Τυχαια λοιπον σημερα.. και παρα τις πολλες μετακομισεις που εχω κανει, βρηκα μια κιτρινισμενη φωτογραφια της Κιμ μεσα σ'ενα γραμμα που μολις διακρινεται το μελανι.

Σκεφτηκα πως αν ημασταν τωρα 14 χρονων μπορει και να ημασταν φιλες στο facebook.
Ποτε ομως δεν θα ειχα μαθει ποσο τη πληγωσε που το αγορι που αγαπουσε εδωσε το ρυζι του στη καλυτερη της φιλη στο σχολειο..

Θα ηξερα ομως σε μια ωρα, οτι ειχαν γινει πλημμυρες στη πολη της και δεν θα της ειχα θυμωσει.

Οταν αναπολουμε καποια πραγματα ή εποχες που εχουν τελειωσει δεν σημαινει απαραιτητα οτι δεν μας αρεσει ή δεν εκτιμουμε καποια αλλα στη σημερινη εποχη.
Ειναι απλα αυτο το γλυκο συναισθημα της ασφαλειας της παιδικης ηλικιας που επιστρεφει, τιποτα παραπανω.

Οπως και ειμαι σιγουρη οτι τα σημερινα παιδια σε πολλα χρονια θα λενε:
"Θυμαστε τι ωραια επαφη ειχαμε εμεις τοτε με το facebook, πού τωρα!!"





ΥΓ. Και να μη βγαλουν παρακαλω οι νεαροι αναγνωστες του παροντος blog το συμπερασμα οτι γεννηθηκα οταν η Νεκρα Θαλασσα ηταν βαρια αρρωστη..

Tελος εποχης...

Μπορει να μας ειχε ταλαιπωρησει,καθυστερησει,θυμωσει,αγανακτησει.
Μπορει να ειχαμε ορκιστει οτι ειναι η τελευταια φορα που πεταμε μαζι της.
Μπορει ακομα και να χαρηκαμε οταν επιτελους απεκτησε ελληνικο ανταγωνισμο.

Την αγαπoυσαμε ομως ολοι γιατι μας ειχε πρωτοταξιδεψει,
γιατι οι κυκλοι των 5 ηπειρων ηταν παγκοσμιο κι οχι μονο εθνικο συμβολο,
γιατι μας αφηνε κρυφα να καπνιζουμε στις μακρινες πτησεις βαζοντας τον ανθρωπο πανω απ'τον αμερικανικο νομο,
γιατι ειμασταν ολοι βεβαιοι οτι εχει τους καλυτερους πιλοτους και δεν "πεφτει" ποτε,
γιατι ειχε το καλυτερο φαγητο απ'ολες,
γιατι πηγαινε τη γιαγια μας στο μακρινο της τοπο που για τις αλλες ηταν ασυμφορος,
γιατι τελικα ηταν η δικη μας Ολυμπιακη που ολοι αγαπαγαμε να μισουμε..
και τωρα θα μας λειψει.

Θα λειψει βεβαια κι η ντροπη σ'αυτους που ευθυνονται.

H πολη ολου του κοσμου!

Σας ευχαριστω ολους παρα πολυ για τις ευχες σας γιατι ηταν απο καρδιας κι επιασαν τοπο! Περασαμε τελεια σε μια πολη που οσες φορες και να εχεις παει παντα υπαρχει κατι καινουργιο κι ενδιαφερον να δεις.

Θ'αρχισω με λιγη ζηλεια για καποια πραγματα που κανουν πιο ανθρωπινη τη ζωη σε μια πολη με τριπλασιο πληθυσμο της Αθηνας.
Τα κοινοχρηστα ποδηλατα που εναντι λιγων ευρω τα παιρνεις απ' οποιο σημειο θελεις και τα αφηνεις οπου φτασεις χωρις κανενα κινδυνο να σε πατησουν αφου υπαρχουν ποδηλατοδρομοι.Αυτο, σε συνδυασμο μ'ενα αρτιο δικτυο μεσων μαζικης μεταφορας και κατα πολυ ασφαλεστερο στη μετα-Σαρκοζι εποχη αφου η αστυνομια (εφιππη ή μη αλλα οπλισμενη),βρισκεται στη κυριολεξια παντου.
Οι τιμες των εστιατοριων που ακομα και στο κεντρο μπορεις να φας ενα πληρες γευμα με τρια πιατα για 12-15 ευρω, τιμη για την οποια εδω δεν τρως ουτε μια μεσαια πιτσα. Το εμφιαλωμενο νερο βεβαια ειναι πανακριβο αλλα το κρασι κοστιζει τα μισα λεφτα οποτε για να ξεδιψασεις μπορει να γινεις ανωνυμος αλκοολικος ανετα.
Ο σεβασμος ολων για τα ιστορικα τους μνημεια. Ακομα και μια κολωνα να βρεθει καπου στη Γαλλια σε μια εβδομαδα θα εχει περιφραχθει,θα εχει φυλακα, ενα μικρο μουσειο με εισητηριο, ενω απο παντου θα σε κατευθυνουν ταμπελες για το πως θα πας. Ας μην αναφερω τη κατασταση πολλων δικων μας αρχαιολογικων χωρων ή μουσειων γιατι σας ειναι γνωστη.

Τελος η γκρινια. Καποια πραγματα αυτη τη φορα μου εκαναν εξαιρετικη εντυπωση.
Το πρωτο ειναι καλλιτεχνικο και ειναι η εκθεση του Αμερικανου Jeff Koons στις Βερσαλλιες απ'οπου και οι φωτογραφιες. Τα εκθεματα ειναι κατασκευες κυριως ζωων, αντικειμενων και προσωπων οπως ο Mickle Jackson απο μπαλονια και πλαστικο. Ο χωρος της εκθεσης ηταν ολο το παλατι των Βερσαλλιων με τους τονους χρυσαφι μεσα. Μια τεραστια κατακοκκινη καρδια πανω στον κεντρικο καθρεφτη της Αιθουσας των Καθρεφτων, εκει δηλαδη που εδινε δεξιωσεις ο Λουδοβικος και σπανια πια οι συγχρονοι προεδροι της Γαλλιας,ενας σκυλος απο μπαλονια στην εισοδο, φουσκες,οστρακα μεσα στην αιθουσα του θρονου του βασιλια! Ενω αγαπω ιδιαιτερα την μοντερνα τεχνη ομολογω οτι η τεραστια αντιθεση των εκθεματων με τον χωρο στην αρχη με ξαφνιασε.Μετα γελασα, γιατι οχι σκεφτηκα. Οι περισσοτεροι εφευγαν θυμωμενοι για την ιεροσυλια. Αλλοι ελεγαν οτι τα κτιρια "μαυσωλεια" μπορουν καποιες φορες να δεχονται και το στιγμα της σημερινης εποχης χωρις να χανουν το παραμικρο απ'την αξια τους. Φανταζεσθε ομως τι θα γινοταν εδω αν ενα μεγαλο πλαστικο καβουρι τυλιγε την Ακροπολη?

Το δευτερο ειναι η στροφη της νεολαιας στη θρησκεια! Αυτο το διαπιστωσα μιλωντας με πολλους φιλους με αφορμη την επισκεψη του Παπα οταν ημασταν εκει. Η Γαλλια ειναι μια χωρα οπου η θρησκεια και η Πολιτεια ειναι διαχωρισμενες εδω και παρα πολλα χρονια. Οι Γαλλοι ως προς τον καθολικισμο ειναι αδιαφοροι, δεν ειναι καθολου θρησκευομενοι αλλα ειναι δεκτικοι σε αλλα δογματα και δεν ενοχλουνται για την υπαρξη πολλων χωρων λατρειας ολων σχεδον των θρησκειων στη χωρα τους, ειναι εξ'αλλου απ'τα λιγα θεματα που δεν παραπονουνται οι μουσουλμανοι. Περιμενα λοιπον να δω μονο καλογριες ή ηλικιωμενους στην ομιλια του Παπα απ'την εξεδρα της Notre Dame. Αντ'αυτου, 260.000 κοσμος απεκλεισε το κεντρο εκ των οποιων η μεγαλη πλειοψηφια ηταν μεταξυ 20 και 25 χρονων(μερικοι τουριστες νομιζαν οτι ηταν η συναυλια της Μαντονα που θα γινει εκει σε λιγες μερες). Οι περισσοτεροι ειχαν και υπνοσακκους για να διανυκτερευσουν στη πλατεια να προλαβουν και τη πρωινη λειτουργια! Οταν ο Παπας τους ειπε να μην ντρεπονται να λενε οτι ειναι Καθολικοι και πιστοι και να ειναι υπερηφανοι γι'αυτο, τον χειροκροτουσαν ασταματητα λες και αυτο ακριβως ειχαν αναγκη,να μη ντρεπονται. Μιλωντας λοιπον με φιλους μου ελεγαν οτι η στροφη αυτη των νεων προς τον καθολικισμο μπορει να εξηγηθει λογω ελλειψης αλλων ιδεολογιων εν μερει, αποτελει ομως και μια εμμεση "απαντηση" στην εξαπλωση του μουσουλμανισμου ειδικα στη Γαλλια οπου τα τελευταια χρονια υπαρχουν αρκετοι γαλλοι που εξισλαμιζονται ειτε απο πεποιθηση ειτε απο αναγκη για να παντρευτουν καποιον. Η τεραστια λοιπον προσελευση του κοσμου που παραξενεψε ακομα και τα μεσα ενημερωσης ειναι ισως ο επανακαθορισμος της Γαλλιας ως χριστιανικο κρατος,σαν ενα νεο στιγμα. Οπως και ναναι ηταν το τελευταιο πραγμα που περιμενα να δω, αφηστε τη γκαφα του Ποντιφηκα να μην χαιρετησει τη Καρλα!! Αισχος!

Ο κοσμος οπως κι εδω διαμαρτυρεται για την ακριβεια, για τους φορους και την ανεργια.Η μονη διαφορα με μας ειναι οτι οταν αυτοι αισθανονται ανασφαλεια για το μελλον κλεινονται σπιτι και δεν πανε πουθενα, ενω εδω για να βρεις τραπεζι...
Τον Σαρκοζι και τη Καρλα τους σατιριζουν ανελεητα στην τηλεοραση και μαλλον θα σκασει και το πρωτο σκανδαλο με κατι φιλους του που τοποθετησε σε θεσεις-κλειδια, ναι μπορειτε να γελασετε οπως κι εγω οταν μου το ειπαν,τελικα μας αντιγραφουν ολοι σ'αυτη τη ζωη.

Κατα τα αλλα, καναμε εκπληκτικες βολτες στο Marais και στη Place des Vosges τα αγαπημενα μου, αλλα και στις γεφυρες του Σηκουανα,στα παλια βιβλιοπωλεια,στη Μονμαρτη που οπου και να κατσεις πια ερχονται δεκαδες πλανοδιοι ζωγραφοι και σου ζητανε να σε ζωγραφισουν,στο Ile St-Louis το δευτερο νησακι του Σηκουανα, στη rue Muffetard με τα μικρα μαγαζακια οπου οπως και σε πολλες γειτονιες βλεπεις ακομα κουρεια,επιδιορθωτες ρουχων,επαγγελματα που εδω εχουν σχεδον χαθει.Τρελλαινομαι επισης να κανω το γυρο της Αψιδας του Θριαμβου με ταξι γιατι δεν υπαρχουν κανονες, ο πιο τολμηρος περναει,αν κανεις το λαθος ν'αφησεις καποιον γιατι νομιζεις οτι προηγειται ή θα τρακαρεις ή θα μεινεις στη μεση και θα γελανε ολοι!

Θα μπορουσα να μιλαω ωρες γι'αυτη τη πολη, εστω κι αν ειναι η πολλοστη φορα που παω εχω παντα τον ιδιο ενθουσιασμο.
Αυτη τη φορα ομως ειχα και τις δικες σας ευχες μαζι μου και σας ευχαριστω γι'αυτο.

Α bientot!

Ειπα να γερασω κατα ενα χρονο στο Παρισι..
Το ποσα κερακια θα σβησω την Παρασκευη θα παραμεινει 7σφραγιστο μυστικο..
Ναι, ημουν Παρθενος αλλα το διορθωσα.
Εαν θελετε να μεταφερω καποιο μηνυμα σας στον πολυαγαπημενο σας Νικολα προλαβαινετε να μου το πειτε μεχρι αυριο. Η Καρλα λειπει.
Επισης αν καποιος ξερει κατι που συμβαινει στο Παρισι αυτες τις μερες και θα μου προτεινε να το δω να μη διστασει να το πει.
Σας φιλω ολους πολυ!

"Βρεχει στο Σαντιαγο"

Σαντιαγο, 11 Σεπτεμβρη 1973



Την αλλη εβδομαδα θ'αρχισουν τα επετειακα αφιερωματα στην 11 Σεπτεμβρη 2001.
Δυστυχως η πολιτικη των Ηνωμενων Πολιτειων δεν μας επιτρεπει να κλαψουμε τους 3000 νεκρους εστω κι αν ηταν αθωοι. Προηγουνται πολλοι αθωοι νεκροι,θυματα αυτης της πολιτικης, κι ακομα οι μνημες ειναι νωπες.

"Βρεχει στο Σαντιαγο" ακουστηκε σ'ενα ραδιοφωνικο σταθμο της Χιλης τα ξημερωματα της 11ης Σεπτεμβρη 1973, αλλα δεν εβρεχε. Αυτο ηταν το συνθημα για την εναρξη του πραξικοπηματος. Στις 8 το πρωι τα τεθωρακισμενα, μετα απο διαταγη του αρχηγου του στρατου στρατηγου Αγκουστο Πινοσετ,περικυκλωνουν το προεδρικο μεγαρο Λα Μονεδα και ζητουν απ'το δημοκρατικα εκλεγμενο Προεδρο της Χιλης Σαλβαδορ Αλιεντε να παραδοθει. Λιγο αργοτερα, το μεγαρο βομβαρδιζεται και καιγεται ενω το μεσημερι της ιδιας μερας ο Αλιεντε βρισκεται νεκρος μ'ενα πιστολι στο χερι. Η χουντα λεει οτι αυτοκτονησε αλλα ο Φιντελ Καστρο δηλωνει οτι δολοφονηθηκε.

Αυτη ηταν η αρχη της σκληροτερης δικτατοριας που γνωρισε ποτε χωρα της Λατινικης Αμερικης. Ο Πινοτσετ, βοηθουμενος απο τη CIA και τον Κισινγκερ που δεν ηθελαν αλλη μαρξιστικη χωρα μετα τη Κουβα στη περιοχη, κυλαει στο αιμα τη Χιλη.
Τα σταδια γεμιζουν κρατουμενους που βασανιζονται ή ξυλοκοπουνται μεχρι θανατου. Οι νεκροι των πρωτων ημερων ειναι 40,000. Ακολουθουν το "Καραβανι του θανατου" δηλαδη επιλεκτοι αξιωματικοι που μαζευαν και σκοτωναν με συνοπτικες διαδικασιες τους υποπτους κομμουνιστες απο τη μια ακρη της χωρας εως τη Γη του Πυρος, χιλιαδες εξαφανισμενοι που τα πτωματα τους δεν βρεθηκαν ποτε, κλεμμενα μωρα απο εγκυες κρατουμενες που δοθηκαν σε ατεκνους στρατιωτικους. Αμεσως οι εθνοποιημενες εταιρειες απ'τον Αλιεντε διδονται παλι στους Αμερικανους με αποτελεσμα ν'ανεβει ο πληθωρισμος και οι φτωχοι να εξαθλιωθουν.

Ο χιλιανος λαος αντισταθηκε κι οπως παντα η τεχνη εγινε ενα απ'τα οπλα του.
Στις 16 Σεπτεμβρη η χουντα σκοτωνει τον λαικο τραγουδιστη Βικτορ Χαρα μετα απο φρικτα βασανιστηρια. Ο κοσμος ακουει τραγουδια του τραγουδισμενα απ'τη Βιολεττα Παρρα. Ο συγγραφεας Λουις Σεπουλβεδα καταφερνει κι επιβιωνει απ'τη κολαση της απομονωσης της φυλακης για να γραψει μεταξυ αλλων και το βιβλιο "Η τρελλα του Πινοτσετ" οπου καταγραφει τα οσα ανατριχιαστικα συνεβαιναν. Το βιβλιο αυτο επαιξε κι ενα καθοριστικο ρολο στη δικη του Πινοτσετ χρονια αργοτερα.
O Pablo Neruda πεθαινει απο καρκινο 10 μερες μετα το πραξικοπημα και παρα την απαγορευση η κηδεια του μετατρεπεται στη πρωτη αντιφασιστικη διαδηλωση.


Στη Χιλη δεν εχουν συμφιλιωθει ακομα αυτοι που υπεφεραν μ'αυτους που εκμεταλλευτηκαν τη δικτατορια. Ο λογος ειναι οτι κανεις δεν τιμωρηθηκε κι η ατιμωρησια δεν μπορει να φερει τη συμφιλιωση. Γραφει ο Σεπουλβεδα σε μια επιστολη στον υπουργο εξωτερικων που προσπαθει "με το κρατικο βαλσαμο της αμνησιας" να συμφιλιωσει τον λαο μετα τον θανατο του Πινοσετ:

"κι αν εισαι αντρας και απλα σου χαλασαν τα πνευμονια με το "υποβρυχιο",απλως σε αφησαν ανικανο αφου σου εκαναν ηλεκτροσοκ στους ορχεις,απλως βασανισαν την μητερα σου μπροστα σου,απλως εχασες ενα σπιτι,μια πολη,ενα παρελθον,ξεχασε,συγχωρεσε,συμφιλιωσου. Μην ταραζεις την ησυχια των αρχοντων την αγια ατιμωρησια αυτων που,καλως ή κακως,μου επιτρεπουν να ειμαι υπουργος"



Πολλοι λενε οτι η 11η Σεπτεμβρη 2001 στη Νεα Υορκη εγινε υποκινουμενη απ'τις ιδιες δυναμεις που αιματοκυλισαν τη Χιλη, για να γινει η τρομοκρατια το επισημο προσχημα για τους γεωπολιτικους επεκτατικους στοχους των αμερικανων.

Μπορει να μη μαθουμε ποτε.
Αυτο που ξερουμε ειναι ακομα "βρεχει" σε πολλες χωρες του πλανητη.
Και κανεις δεν ταραζει την ησυχια των αρχοντων..




Με την ευκαιρια, αυτες τις μερες γινεται ενα αφιερωμα στον Σαλβαδορ Αλιεντε με ταινιες και ντοκιμαντερ στον κινηματογραφο Αφαια.

Moνογαμια ή απιστια?

Στο βασανιστικο αυτο ερωτημα ηρθαν ν'απαντησουν για αλλη μια φορα οι επιστημονες.
Δεν φταιει σου λεει ο ανθρωπος που ειναι απιστος στον συνανθρωπο, οχι. Φταιει η βαζοπρεσινη, μια ορμονη που εχει ανεπτυγμενη στα γονιδια του ο δυσμοιρος.
Θελεις κουκλιτσα μου να παντρευτεις και βρηκες και τον υποψηφιο? Αντι να κοιτας τι χρωμα καλτσες φοραει κι αν ταιριαζουν με το σωβρακο, καλυτερα να του κανεις ενα τεστ βαζοπρεσινης και αναλογα με το επιπεδο να σου'ρθει η κεφαλοκριση ν'αποφασισεις.
Παρατηρωντας παντως πολλες σχεσεις ανθρωπων κατεληξα στο συμπερασμα πως μαλλον η μονογαμια ειναι κατα της ανθρωπινης φυσης.Απλα τα μονογαμικα ατομα ειναι η εξαιρεση που επιβεβαιωνει τον κανονα.
Στη Φινλανδια για παραδειγμα αν μια γυναικα δει εναν αντρα που της αρεσει στο σουπερ-μαρκετ και του αρεσει κι εκεινου, μπορει να παει σπιτι της και να ζητησει απ'τον συζυγο της να λειψει για τρεις ωρες, εν γνωση του για το τι θα ακολουθησει, μετα να επιστρεψει κι ολα μια χαρα. Εδω αν συνεβαινε κατι τετοιο θα ηταν πρωτη ειδηση στο CNN ως ο αιμοσταγης δολοφονος.
Να δεχθω οτι το παραδειγμα της Φινλανδιας ειναι τραβηγμενο για τη κουλτουρα μας.Παρατηρω ομως οτι ανεξαρτητως ηλικιας,μορφωσης ή κοινωνικου status οι περισσοτεροι ψαχνονται.Διακριτικα,τολμηρα,χυδαια καμια φορα βλεπω ανθρωπους δεσμευμενους ν'αναζητουν μια αλλη εφημερη σχεση απεγνωσμενα. Ακομα και σε ζευγαρια που σεβονται ο ενας τον αλλον και που η σχεση τους ειναι καλη μαθαινεις σε ανυποπτο χρονο οτι και οι δυο ειχαν μια παραλληλη συντομη σχεση.
Δεν αναφερομαι τοσο στα ζευγαρια νεαρης ηλικιας γιατι εκει υπαρχει ισως η εξηγηση οτι οι νεες γενιες δεν εχουν μαθει τη λεξη "υπομονη" και "συμβιβασμος" μια και απο μικρα φροντισαμε εμεις να ικανοποιουμε καθε επιθυμια τους οποτε αυτο περιμενουν κι απ'τον συντροφο τους.
Καθε ανθρωπος βεβαια αντιμετωπιζει την απιστια διαφορετικα αναλογα με τη ψυχοσυνθεση και τα βιωματα του. Αλλοι φτανουν στο διαζυγιο κι αλλοι το ξεπερνανε.
Μηπως ομως θα επρεπε να την απενοχοποιησουμε λιγο και να δεχθουμε οτι ισως ειναι στη φυση μας το να εχουμε αναγκη συνευρευσης και μ'εναν αλλο ανθρωπο χωρις αυτο να σημαινει απαραιτητα διαλυση του δεσμου ή της οικογενειας?
Δεν ξερω γιατι τα γραφω αυτα σημερα, καλου κακου παω για τεστ βαζοπρεσινης..

Beslan Σεπτεμβρης 2004

Απ'ολα τα ανα καιρους ομαδικα εγκληματα αυτο που με συγκλονησε περισσοτερο ηταν η σφαγη 400 παιδιων και δασκαλων στο σχολειο του Beslan πριν ακριβως 4 χρονια.

Δεν μπορεσα ποτε να καταλαβω το μεγεθος και τη δυναμη του θυμου. Αυτου του θυμου που μπορει να οπλισει το χερι, κυριως μιας γυναικας, για να ανατιναξει διψασμενα ανυπερασπιστα παιδια. Μεγιστης αγριοτητας ζωο ο ανθρωπος.

Στο βιντεο μιλανε καποια απ'αυτα που σωθηκαν και που νομιζω τιποτα και κανεις δεν θα ησυχασει ποτε τη ψυχη τους.

"Νομιζα οτι θαρθει ο Χαρρυ Ποττερ και θα μας σωσει. Μ'αυτο το πανι που τον κανει αορατο,θα μας τυλιγε και θα μας εκανε αορατους"

Σεπτεμβρης!!!

Φανταζομαι πως κανεις δεν θα σκεφτει να μου πει Χρονια Πολλα σημερα μια και εκτος απ'την αειμνηστη Τελεστετ, που τα ηξερε ολα (κι ετσι το εμαθα κι εγω στα 30 μου), ελαχιστοι γνωριζουν πως σημερα γιορταζει η Αδαμαντια, η Αθηνα, η Ασπασια, η Θαλεια και μερικες αλλες οσιες που πανε πακετο και καμια δυστυχως δεν ευτυχησε να εχει την δικη της αποκλειστικη γιορτη. Δεν πειραζει ομως μια και σε λιγες μερες εχω γενεθλια γι'αυτο ισως ο Σεπτεμβρης ειναι ο αγαπημενος μου μηνας.
Ακομα και τωρα εχω την αισθηση οτι πρεπει να ετοιμαστω για το σχολειο, τι συνδρομο κι αυτο. Κι οπως τοτε εκανα σχεδια για τη νεα σχολικη χρονια ετσι και τωρα κανω μια λιστα πραγματων που θελω να ξεκινησω και μια αλλη αυτων που θα ηθελα να σταματησω τις οποιες θα προσπαθησω να μοιραστω μαζι σας.
Λιστα Νο.1
Να Ξεκινησω:
Γυμναστικη (καλα δεν ορκιζομαι)
Γερμανικα (για να περναει η ωρα 6-7 το απογευμα)
Να μαθω να μαγειρευω σοβαρα (πειτε μου οτι ποτε δεν ειναι αργα)
Να φευγω καθε Σαββατοκυριακο κι οπου με βγαζει..
Να γελαω με το παραμικρο ακομα και με το κινδυνο χαρακτηρισμου μου ως χαζοχαρουμενη.
Να μαθω μπουζουκι.
Να παω στο γιατρο (σιγα μη παω)

Λιστα Νο.2
Να Σταματησω:
Το τσιγαρο (κανε Θεε μου ενα θαυμα να μην το θελω πια)
Να βλεπω υπουργους να εξαγγελλουν νεα φορολογικα μετρα (μπας και γλυτωσω τα Zanax)
Να θυμωνω με την αγενεια (θα'πρεπε να το ειχα ξεπερασει πια)
Να φοβαμαι τ'αεροπλανα (απ'τα πολλα χαπια για τις πτησεις θα καταντησω φυτο)
Να ανησυχω για ασημαντα πραγματα.
Να ρωταω επιμονα τα παιδια "τι εχεις" οταν δεν μου φαινονται καλα (ολοι εχουν δικαιωμα να μη πουν στην μανα τους κατι που δεν θελουν).
Να νομιζω οτι αν δεν ασχοληθω εγω κανενα προβλημα δεν θα βρει τη λυση του.



Καλο μηνα ή Καλη Σχολικη χρονια για οσους αισθανονται σαν κι εμενα..