"Διαγωνισμοι" Δημοσιου

Oσοι επαγγελματιες(ανεξαρτητως κλαδου)παιρνουν μερος σε δημοσιους διαγωνισμους εχουμε ενα κοινο κωδικα επικοινωνιας. Εχουμε ολοι περασει την ιδια διαδικασια, ακουσει τα ιδια εξωφρενικα σχολια, ενιοτε εχουμε παρει και τα ιδια ηρεμηστικα χαπια. Μια μικρη περιγραφη για να μαθαινετε.
Απ' την ωρα που θα βγει μια διακηρυξη ολοι ξερουν κατα 80% ποιος θα κερδισει μια και συνηθως προκειται για μια ωραιοτατη "φωτογραφια" της εταιρειας που εχει ηδη κανει τις απαραιτητες "ενεργειες" για να μπουν οι δικες της αποκλειστικες προδιαγραφες η καποιοι οροι που να την ευνοουν εναντι των υπολοιπων.
Σε περιπτωση διαμαρτυριας κατα της διακηρυξης σου εξηγουν με απελπισμενο υφος οτι δυστυχως δεν εχουν αλλη επιλογη διοτι ειτε βιαζεται πολυ ο οργανισμος να προμηθευτει αυτο το συγκεκριμενο και κανενα αλλο ειδος, ειτε σε αφηνουν να καταλαβεις οτι ειναι εντολη "ανωθεν" οποτε οτι και να κανεις...
Αν παρ'ολα αυτα εχεις το κουραγιο η το θρασος κατ'αυτους να θελεις να παρεις μερος,θα ζησεις μια υπεροχη εμπειρια μπροστα απο μια Επιτροπη Προμηθειων η οποια δινει ενα ρεσιταλ ηθοποιιας. Το Οσκαρ πρωτου ανδρικου ρολου το παιρνει συνηθως ο προεδρος ο οποιος κανει τον "κακο" με την ευνοουμενη εταιρεια και το ακριβως αντιθετο με ολους τους υπολοιπους. Ανοιγει, λοιπον με υφος αυστηρο τους φακελλους,αφηνοντας παντα τελευταιο τον φακελλο του "δικου του" και προχωραει σε μια λεπτομερη εξεταση των δικαιολογητικων. Τι κριμα ομως, παντα κατι λειπει απ'ολους το οποιο η αδεκαστη επιτροπη θα κρινει μετα αν αποτελει λογο απορριψης.Οι διαμαρτυριες των συμμετεχοντων κανουν την ωρα να περναει οποτε ο τελευταιος φακελλος εξεταζεται στη μιση ταχυτητα απ'οτι των υπολοιπων και περιεργως δεν λειπει τιποτα!!
Η ωρα τελειωνει, εσυ πας με τα νευρα σμπαραλια στο γραφειο κι αρχιζεις να ετοιμαζεις ενστασεις. Εδω τωρα εχεις και την επιλογη να διαμαρτυθεις εντονοτατα η ν'αρχιζεις να εκτοξευεις απειλες τυπου "Αν παω στον Τριανταφυλλοπουλο θα δουμε" η αλλα παρομοια. Σ'αυτη τη περιπτωση κινδυνευεις αμεσα, αφ'ενος να γινεις γραφικος, αφ'ετερου ν'ακουσεις την πατρικη συμβουλη του αδεκαστου προεδρου που θα σου πει σιγα κι εμπιστευτικα " ελα μωρε, μη κανεις ετσι θα παρεις μια αλλη δουλεια εσυ στο μελλον,τοσες βγαινουν". Αυτο που ακριβως θελει να σου πει ειναι " Δωσε μου περισσοτερα εσυ την αλλη φορα να παρεις την δουλεια".
Εννοειται οτι στο τελος ανοιγει μονο μια προσφορα η οποια στις περισσοτερες περιπτωσεις ειναι η ακριβοτερη.Αυτο σημαινει οτι αν ειχαν ανοιξει ολες, το Δημοσιο θα ειχε προμηθευθει το ιδιο πραγμα στο 1/3 της τιμης!!
Υπαρχουν πολλες παραλλαγες της ιδιας καταστασης. Σε ολες ομως υπαρχει το ιδιο γλοιωδες υφος αυτου που ταχει παρει,η ειρωνεια και το υπεροπτικο αισθημα σιγουριας αυτου που ταχει δωσει και το απελπισμενο συναισθημα ολων των υπολοιπων που βλεπουν ακομα μια φορα το πανισχυρο κρατος διαφθορας να νικαει!

Αυτοι οι προεδροι ειναι οι αληθινες πορνες κ.Ανθιμε, αυτο το συστημα ειναι το σκληρο πορνο αλλα αυτο ακριβως σας αρεσει. Εμας ομως δεν μας αξιζει.

Ομοφυλοι γονεις

Αναρωτιεμαι ποσοι απ'αυτους που υποστηριζουν το δικαιωμα δυο ανθρωπων του ιδιου φυλου να υιοθετουν η να κανουν παιδια, εχουν οι ιδιοι γινει γονεις.
Ειμαι απολυτα συμφωνη να εχουν το δικαιωμα δυο ομοφυλοι να ζουν μαζι με οποιον τροπο θελουν,επισημα η οχι. Ομως το να γινουν γονεις,δεν ειναι κατι που πρεπει να το χρησιμοποιουν σαν μεσο για να ισχυροποιησουν τις διεκδικησεις τους.
Δεν εχω γνωρισει ποτε καποιον που τον μεγαλωσαν δυο αντρες η δυο γυναικες που μεταξυ τους ειχαν ερωτικη σχεση αρα δεν μπορω να ειμαι απολυτα σιγουρη για το πως διαμορφωνεται η προσωπικοτητα του.
Εχοντας ομως δυο παιδια, γνωριζω καλα ποσο πολυ λειτουργει η εννοια "προτυπο" ,κυριως μεχρι την ηλικια των 10 χρονων, και ποσο η συναισθηματικη συμπεριφορα του ενος γονιου προς τον αλλον καθοριζει την αντιστοιχη δικη τους στο μελλον. Ξερω επισης πως η παραμικρη διαφοροποιηση απο το συνολο, για ενα παιδι μπορει να ειναι μια μικρη η μεγαλη πληγη, ενας μικρος η μεγαλος θυμος,ενας μικρος η μεγαλος φοβος που θα μεινει εκει για πολυ καιρο και πολλες φορες για παντα.
Ειναι η οχι λοιπον η επιλογη της ομοφυλοφιλιας μονοδρομος για καποιον που δεν εχει βιωσει σαν παιδι την καθημερινοτητα και την ασφαλεια μιας ετεροφυλης σχεσης και τα ανεξιτηλα μηνυματα που αυτη περναει,καλα η ασχημα?
Θα συμφωνησω οτι υπαρχουν πολλοι κακοι γονεις αντιθετου φυλου που εξ'ισου καθοριζουν ασχημα την μετεπειτα σεξουαλικη και κοινωνικη ζωη του παιδιου.
Ο στοχος ομως ειναι να γινουν λιγοτερες οι "πηγες" θυμου και φοβου των παιδιων με τις γνωστες συνεπειες που πιθανα να εχουν στη ζωη τους ως ενηλικες, με πρωτη τη βια.
Αρκετες τετοιες εχουμε.Γιατι να προσθεσουμε καινουργιες ψυχικες διαταραχες που πιθανα προκυψουν οταν θ'αναγκαστει ενα παιδακι να γραψει στην σχολικη του εκθεση "Τον μπαμπα μου τον λενε Μαρια" με οτι αυτο συνεπαγεται?

Εγχειριδιο βλακειας

Διαβασα αυτες τις μερες το τελευταιο βιβλιο του Διονυση Χαριτοπουλου με τον παραπανω τιτλο.Μια μικρη αναλυση των εκδοχων βλακειας εναντι της εξυπναδας.
Να καποια αποσπασματα:

Νοητικα καθενας μας κληρονομει ενα ορισμενο οικοπεδο,μικρο η μεγαλο, αν σου αναλογουν μονο 200 τετραγωνικα,αναλογα με το περιβαλλον,μπορεις να στησεις παραγκα η να φτιαξεις μια χαρα μεζονετα, αλλα ειναι αδυνατον να σηκωσεις πυραμιδα.


Η πολλη αγαπη για τους νεους ειναι υποπτη. Η αφορητη κολακεια της νεολαιας απο καποιους αυτοκλητους συνηγορους της υποκρυπτει κατα κανονα απολυτως αισχρα κινητρα,ολοι κατι επιδιωκουν να τους αρπαξουν.

Tον δρομο τον φτιαχνεις περπατωντας..

Απ'το ποιημα του Antonio Machado που με σημαδεψε πολυ στα χρονια του Al Andar.

Caminante, no hay camino
se hace camino al andar..

Διαβατη δεν υπαρχει δρομος
τον δρομο τον φτιαχνεις
περπατωντας..